Η διάκριση «βιολογικών» και «μη βιολογικών» προϊόντων είναι ένδειξη κοινωνικής παρακμής.

Το φυσικό έχει καταστεί εξαίρεση, ενώ το αφύσικο προβάλλεται ως κανονικότητα. Η ίδια η ύπαρξη της ετικέτας «βιολογικό» μαρτυρεί το βάθος της αποξένωσης του ανθρώπου από τη φύση.

Στη σύγχρονη αγορά, ο άνθρωπος προσεγγίζει την τροφή ως απλό καταναλωτικό αγαθό. Η ανάγκη να χαρακτηρίζεται ένα προϊόν ως «βιολογικό» αποτελεί ένδειξη ότι έχουμε απολέσει τη φυσική κανονικότητα, το φυσιολογικό έχει μετατραπεί σε πολυτέλεια. 

Όταν απαιτείται να διακρίνουμε το καθαρό από το ψεκασμένο, το αμόλυντο από το χημικά επεξεργασμένο τότε έχουμε ήδη αποτύχει ως πολιτισμός. Η αποδοχή αυτής της κατάστασης, όπου ακόμη και το βλαβερό ή βλαβερό σε όρια, θεωρείται «αναγκαίο κακό» για οικονομικούς λόγους, φανερώνει την υποταγή μας στη λογική του χρήματος.

Το φαινόμενο αυτό αποκαλύπτει και την έλλειψη παιδείας ως προς το τι είναι πραγματικά ωφέλιμο, από τον τρόπο καλλιέργειας μέχρι τις ποσότητες που πράγματι χρειαζόμαστε. Το επιχείρημα ότι «δεν επαρκούν τα τρόφιμα» και επομένως δικαιολογείται η χρήση χημικών για αυξημένη παραγωγή, δεν φαίνεται να ευσταθεί.

Ενδεικτικά, εκτιμώ, ότι ένα αυθεντικά βιολογικό ροδάκινο προσφέρει ισοδύναμη ή και ανώτερη θρεπτική αξία σε σχέση με δύο ή τρία μη βιολογικά. Πού, λοιπόν, έγκειται το όφελος ή η δικαιολογία της «μεγαλύτερης παραγωγής»;

Η γεωργία, που άλλοτε υπήρξε συνεργασία ανθρώπου και γης, έχει μετατραπεί σε βιομηχανία παραγωγής ύλης. Το αποτέλεσμα είναι η φθορά όχι μόνο του εδάφους, αλλά και της ανθρώπινης συνείδησης. Ο άνθρωπος μαθαίνει να θεωρεί το αφύσικο «κανονικό» και το φυσικό «ειδικό προϊόν».

Στην πραγματικότητα, το «βιολογικό» δεν αποτελεί κάτι ανώτερο, είναι απλώς αυτό που παλαιότερα ήταν αυτονόητο. Το γεγονός ότι το πληρώνουμε ακριβότερα και το αναζητούμε μέσω ετικετών φανερώνει την έκταση της σύγχυσης. Ο ορθότερος χαρακτηρισμός δεν θα ήταν «βιολογικό τρόφιμο», αλλά «τρόφιμο».

Η επιστροφή στη φυσική καλλιέργεια και διατροφή δεν συνιστά επιστροφή στο παρελθόν, αλλά αποκατάσταση της ισορροπίας. 

Όπως τόνιζαν οι πρόγονοι μας, η φύση δεν χρειάζεται βελτίωση αλλά κατανόηση.

Νομίζω ότι ήρθε η ώρα όλη η επιστήμη της γεωπονίας να συγκεντρωθεί σε πιο απλές φυσικές λύσεις και έχει αποδειχθεί ότι όπου συγκεντρώνεται η σκέψη της ανθρωπότητας στο τέλος το επιλύνει.