Μεταναστευτικό, Ευρωπαϊκές αξίες και τα όρια της πολιτισμικής αφομοίωσης.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, στο ζήτημα της μετανάστευσης, θέτει προβληματισμούς που δεν στερούνται βάσης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, από την πλευρά της, συχνά αντιμετώπισε το ζήτημα με υπεροπτική στάση. Επιχείρησε να «διασώσει» κοινωνίες και θρησκείες με ένα αφελή τρόπο την στιγμή που τα ιερά κείμενα των τελευταίων εμπεριέχουν πρότυπα σαφώς αντιδημοκρατικά και αντίθετα προς τα ευρωπαϊκά ιδεώδη. 

Η Ευρώπη από μια συντηρητική, μεσαιωνική χριστιανική νοοτροπία, μετακινήθηκε στο άλλο άκρο: σε μια άκριτη υιοθέτηση αριστερών ιδεολογημάτων, την ίδια στιγμή που δεχόταν εκατομμύρια άτομα με έντονα δογματικό και ακραίο θρησκευτικό υπόβαθρο.

Η κατάληξη από το ένα άκρο στο άλλο, μας δείχνει ότι παρέλειψε την ουσία της ελληνικής αναγέννησης, που ιστορικά είχε απελευθερώσει την Ευρώπη από τον χριστιανικό μεσαίωνα και που δεν έχει σχέση ούτε με το ένα άκρο ούτε με το άλλο.

 Το μεταναστευτικό δεν θα συνιστούσε πρόβλημα, εάν εκδηλωνόταν σε μικρές ροές και σε βάθος χρόνου, ώστε οι κοινωνίες υποδοχής να είχαν τη δυνατότητα ομαλής αφομοίωσης.

Η αλήθεια είναι πάντα ωμή και τις περισσότερες φορές σκληρή αλλά παραμένει αλήθεια.

Είναι απολύτως φυσιολογικό ορισμένες πρακτικές ή κοσμοαντιλήψεις να θεωρούνται επικίνδυνες και διαβρωτικές για μια κοινωνία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι προσεγγίζονται με εθνικιστική ματιά. Αν και οι περισσότεροι το αντιλαμβάνονται ως έτσι με αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία.

Από την οπτική της ελληνικής εθνικής κοσμοαντίληψης, ο άνθρωπος δεν είναι «σημαντικότερος» στο σύμπαν από οποιοδήποτε άλλο ζωντανό ον, ούτε από ένα μαρούλι, έναν κροκόδειλο ή ακόμη και έναν ‘ανθρωποφάγο’, συνεπώς το ζήτημα δεν τίθεται σε όρους ανωτερότητας ή κατωτερότητας φυλών αλλά στο ότι γνωρίζει την ίδια στιγμή ότι το μαρούλι θα φαγωθεί από το πρόβατο και ο κροκόδειλος θα φάει ανθρώπους.

Το να εισάγεις σε μια κοινωνία ομάδες που φέρουν πρακτικές καταστροφικές για αυτήν, είναι πράξη επιπόλαιη. 

Το ζήτημα δεν είναι η «Συμπαντική αξία» των ανθρώπων, αλλά η αξία της πρακτικής τους. 

Η ‘αξία’ των ανθρώπων μετριέται όχι μόνο με την οντολογική τους υπόσταση, αλλά και με τις αξίες που τους διδάσκουν οι κοινωνίες τους.

Δυστυχώς, η Ευρώπη δεν δείχνει καμία πρόθεση να μεταδώσει τις αξίες της ούτε στους ίδιους τους πολίτες της, ούτε στους μετανάστες. Αντίθετα, η ήπειρος παραδόθηκε και μετατράπηκε σε έναν χώρο όπου ο καθένας διαμορφώνει τη δική του κουλτούρα και αυτό η Ευρώπη το αντιλαμβάνεται ως πράξη ελευθερίας. 

Ας πάει πάλι η Ευρώπη και ας διαβάσει Ελληνική ιστορία για να δει αν τον χρυσό αιώνα του Περικλή άφηναν τον καθένα ξένο να ορίζει και μια δικιά του κουλτούρα και να διαβρώνει την πόλη τους ή αν μπορούσε ο κάθε άνδρας να δηλώνει ότι είναι γυναίκα. Μάλιστα σε μια κοινωνία που ο έρωτας ήταν ελεύθερος και υπήρχαν επαφές και μεταξύ ίδιου φύλλου αλλά όχι και να υποστηρίζουν ότι υπάρχουν πέρα των δύο φύλλων. 

Επίσης η έννοια της φιλοξενίας έχει σε μεγάλο βαθμό χαθεί, διότι για να υφίσταται η σχέση οικοδεσπότη–φιλοξενούμενου, πρέπει να ισχύουν και οι δύο όροι: να υπάρχει σαφής οικοδεσπότης και σαφής φιλοξενούμενος.

Αν σε ενδιαφέρει, οφείλεις να βοηθήσεις τους άλλους να βελτιώσουν τις συνθήκες στις ίδιες τους τις πατρίδες, όχι να επιφέρεις διαλυτικά φαινόμενα στις δικές σου κοινωνίες.

 

Δυστυχώς, η λογική έχει υποχωρήσει μπροστά στο συναίσθημα, με αποτέλεσμα να εξαφανίζεται το ανθρώπινο μέτρο, δηλαδή η ισορροπία ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα.

Ένα παράδειγμα για προβληματισμό: ας υποθέσουμε, σε ένα φανταστικό σενάριο, ότι όλες οι πηγές νερού στον πλανήτη στέρευαν μέσα σε μία εβδομάδα και πηγές με νερό απέμενε μόνο στην Ευρώπη. Οι ποσότητες θα επαρκούσαν για να συντηρούν τον ευρωπαϊκό πληθυσμό και για επιπλέον 50.000.000 ανθρώπους εκτός Ευρώπης.

Τι θα έπρεπε να γίνει στα σύνορα της ηπείρου, όταν περίπου 6 με 7 δισεκατομμύρια διψασμένοι άνθρωποι θα επιχειρούσαν να εισέλθουν;

Να σημειώσω ότι αν μπουν όλοι θα καταστραφούν οι μόνες πηγές της ανθρωπότητας ή αν δεν καταστραφούν, πάλι ίδιος αριθμός ατόμων θα ξεδίψαγε και ίδιος αριθμός ατόμων θα πέθαινε, αφού οι πηγές για συγκεκριμένο αριθμό ατόμων επαρκούν και όχι για παραπάνω. 

Τι θα κάνατε; 

Κλείνοντας αναρωτιέμαι αν ο Τράμπ που επιθυμεί να λύσει το μεταναστευτικό θα το κάνει για να σώσει τη δύση που προσπάθησε να αναγεννηθεί μέσω της Ελληνικής αναγέννησης (δεν τα κατάφερε ολοκληρωτικά) από το μεσαίωνα του χριστιανισμού ή θα δώσει τα ινία στον Χριστιανισμό;

Μήπως τελικά ισχύει αυτό που ακούγεται; 

Ότι με αφορμή το Ισλάμ θα βρει ευκαιρία ο χριστιανισμός να φέρει τον δεύτερο χριστιανικό του μεσαίωνα και θα καταφέρει να βυθίσει πάλι για μερικούς αιώνες την ανθρωπότητα στο σκοτάδι της αμορφωσιάς, της δεισιδαιμονίας και της συνωμοσιολογίας.